Niebo i piekło w pracach Ernesta Zawady i Zbigniewa Krężeloka

Kiedy wracam myślami do lat dziecięcych, przypominam sobie magię adwentu i świąt Bożego Narodzenia. To był czas, gdy zimy były niezwykle chłodne, noce długie, a dni kończyły się szybko. Mrok rozświetlały lampiony, które nosiliśmy idąc na roraty.
Każdego roku, 6 grudnia, od domu do domu, wędrował po wsi orszak Mikołajów – przebierańców, podzielonych na “biołych” i “czornych”, którzy swoją obecnością burzyli spokój adwentowego czasu, mając jednak na to pełne przyzwolenie wiejskiej społeczności. Przedstawiali najbardziej oczywiste prawdy o życiu, uosabiali dobro i zło, strach i zabawę, piękno i brzydotę, światło i ciemność.
Odgrywane przez nich scenki, będące swoistym ludycznym teatrem, były symbolicznym przedstawieniem odwiecznej walki dobra ze złem, zwycięstwa życia nad śmiercią, światła nad ciemnością, nieba nad piekłem. Zło symbolizowane przez “czornych” – Debłów, Niedźwiedzi z Medulą, garbatego Żyda, Kominiarza zawsze zostawało pokonane przez dobro – jego uosobieniem była grupa “biołych”, wśród których wyróżniali się Biskup, Paterek, Panna Młoda i Pan Młody. Na końcu orszaku paradowała zaś Śmierć z kosą.
Aktorami tego teatru byli miejscowi młodzieńcy, a ich odwiedziny – zapewniające szczęście i dobrobyt całemu domostwu i jego mieszkańcom – były jak najbardziej oczekiwane.

Ernest Zawada
(z katalogu wystawy)

Katalog “Niebo i piekło w pracach Ernesta Zawady i Zbigniewa Krężeloka” w wersji .PDF można obejrzeć tutaj:
(kliknij w grafikę poniżej)

14 grudnia 2017 – 30 stycznia 2018